یا مولاتی یا فاطمه الزهرا (س) ادرکنی واغیثینی

عجب ماهی است اسفند

صوت ،صدا وموسیقی

پرسش: صوت، صدا و موسیقی چه موقعیتی در زندگی و امور معنوی دارد؟

 

پاسخ: در مناجات ‏ها و در صحیفه‏ ى سجادیه نیز دستگاه ‏هایى است که همه داراى ریتمى معنوى است! حتى به جرأت مى‏توان قرآن کریم را کتاب موسیقاى معنوى خواند. البته، موسیقى قرآن کریم نیاز به کشف دارد. همان گونه که گفته شد موسیقى همانند کاریکاتور و نقاشى یا عکس زبان مشترک جهانیان است و فردى که هیچ عربى نمى‏ داند، مى‏ تواند از موسیقى قرآن بهره‏ مند شود. قرآن مى‏ فرماید: « فاقرؤوا ما تیسّر من القرآن» که به صرف قرائت قرآن کریم رهنمون مى‏ دهد. گاه پرسیده مى‏ شود ما معانى قرآن کریم را نمى ‏دانیم، پس براى چه قرآن بخوانیم، در حالى که قرائت قرآن آهنگ‏ هاى مخصوصى دارد و تلاوت هر آهنگ، اثر خود را بر جسم و روح و روان آدمى مى ‏گذارد. هر کسى باید قرائت قرآن کریم داشته باشد و تحقیق از تفسیر و معانى قرآن کریم امرى جدا از قرائت است و نمى ‏تواند جایگزین قرائت شود. کسى که در شبانه ‏روز قرائت قرآن نداشته باشد و گوش، دل و چشم وى نواى قرآن را نشنود، در حقیقت طهارت ندارد و کسى که طهارت ندارد چیزى را فهم نمى‏ کند. قرائت قرآن کریم دارى موسیقى ویژه‏ اى است و قرائت آن زبان ترکى، عربى یا فارسى نمى‏ شناسد و شخص از هر نژاد و به هر زبانى که باشد به صرف خواندن تأثیر قرآن کریم را دریافت مى‏ کند. نماز نیز همین گونه است و اگر کسى معناى نماز را نداند اثر موسیقیایى آن را دریافت مى‏ کند. اگر شخص نماز را به درستى قرائت کند، دستگاه گوارش او تنظیم و موزون مى‏ شود و همانند خوردن انار که خون را صاف مى ‏کند، نماز نیز مزاج، خون و اعصاب و روح و روان را صاف مى ‏کند و آن را صیقل مى‏ دهد. قرائت نماز براى رفع ناراحتى ‏هاى اعصاب بسیار مؤثر است. همان ‏طور که تنظیم برق و کاربراتور ماشین موجب تنظیم موتور و دود نکردن آن مى‏ شود، خواندن نماز نیز این پى ‏آمد را دارد که انسان با خود درگیر نشود و به خود ایراد نگیرد. در روایات است: «صوموا تصحّوا»، این امر ویژه‏ ى روزه نیست و خواندن نماز نیز سلامتى مى ‏آورد. کسى که قرآن کریم و نماز را با آهنگ و به ترتیل و با ریتم و توجه مى ‏خواند: « ورتّل القرآن ترتیلا»، سلامتى به او دست مى ‏دهد و هیچ گاه دچار قبض، گرفتگى، ناراحتى و ضعف اعصاب نمى‏ شود، ولى ما نماز مى‏ خوانیم؛ اما متأسفانه داراى ریتم و توجه نیست و به همین خاطر آثار آن را در خود نمى‏ بینیم. پیامبر اکرم صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله مى‏ فرماید: «صلّوا کما رأیتمونی أصلّی»؛ همان ‏گونه که من نماز مى ‏گزارم نماز بخوانید، یعنى نماز را با همان آهنگ و لحن و زبان من بیاورید و به زبانى جز زبان قرآن کریم نماز نخوانید تا از اثرات زبانى آن بهره‏ مند شوید؛ چرا که در صورتى نماز یا قرآن کریم مؤثر واقع مى‏ شود که حالت و آهنگ خود را داشته باشد؛ حتى اگر معناى آن فهمیده نشود؛ چرا که قرآن کریم از صاحبان خرد است و خود اثر خود را مى ‏گذارد. غفلت از صوت و صدا و بهره نبردن از آن در مسیر معنویات سبب پریشانى و ضعف اعصاب مى‏ گردد.

 

اسم بودن الحمد

اسم بودن «الْحَمْد»

«الْحَمْد» از اسم‏ هاى خداوند است، اسمى جمالى است که هم وصف حق و هم وصف خلق واقع مى‏شود. چون تمامیت کمال را دارد، نفى نقص لازم آن است و براى همین است که با تسبیح مى‏ آید: «وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلاَّ یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَلَکِنْ لاَ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ»⁽¹⁾.

اثبات تمامیت کمال براى حق تعالى با نفى نقص و تسبیح ملازمه دارد و «الْحَمْد» صرف تعظیم نیست، بلکه تعظیمى است که تنزیه، تقدیس و تسبیح را به همراه و به صورت ملازمى دارد و هیچ گونه تنقیصى در «الْحَمْد» قابل لحاظ نیست. همواره چنین است که تسبیح با حمد و حمد با تسبیح همراه است. «الْحَمْد» وصفى جمالى است که و همیشه این کارهاى جمالى است که مورد ستایش و تحمید قرار مى‏گیرد. «الْحَمْد» از اسماى کمالى است که جمال آن جلال را همراه دارد.

خصوصیت دیگرى که در «الْحَمْد» اعتبار دارد این است که جمال

---

1. اسراء / 44.

عالى آن طیّب است و هیچ گونه حظوظ نفسانى؛ مانند تملق، ریا و خست در آن نیست؛ چنان‏که مى ‏فرماید: «وَهُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِیدِ»⁽¹⁾؛ صراط حمید راهى طیب است. یعنى راهى است که آزاد منشى و آقایى دارد و راه بزرگان و وارستگان آزاد و حرّ است و قیدى براى آن نیست و شرطى در آن نهاده نمى‏شود و خالى از هر گونه حظوظ نفسانى به‏ ویژه منت است و از شایبه‏ى هر گونه طمع و طلبى خالى است.

خداتنها

من ایرانی ام

من یک آریایی ام؛ 
اهورامزدای من" الله "است، 
از تبار کوروشم ، ولی شاهم" حسین بن علی (ع) "ست، 
از دیار آرشم ، ولی کماندار من" مسلم بن عقیل" است، 
امپراطوری ام هخامنشی ست ، ولی جغرافیای من" بین الحرمین" است، 
شاهان کشورم را دوست دارم ، ولی شاه من "عباس بن علی "ست ، 
آری من ایرانی ام عاشق کاوه ، ولی پیامبرم "محمدبن عبدالله(ص)"است، 
قدمت کشورم از ماورای تاریخ است وبه قدمت آن مینازم 
زیبایی های تاریخ کشورم را دوست دارم ، ولی تمام زیبایی های دنیا را در کلام" مولایم حیدرکرار" میبینم ، 
آری... آری... من یک ایرانی ام... 
و متنفرم از کسانی ک به اسم تاریخ کشورم ; 
به اعتقاداتم ضربه میزنند...

حلال درمانی

۱٠۵

پرسش: حلال درمانی مورد نظر حضرتعالی چیست و چه جایگاهی در زندگی دینی دارد؟

پاسخ: اصلاح مال و نیکو کردن آن به دور داشتن مال از شبهه و حرام و به تعبیری دیگر «حلال درمانی» است. مؤمن باید همانند افراد چاق که برای رژیم لاغری آب درمانی می‌شوند، حلال درمانی داشته باشد. هر عبادت و ریاضتی بدون حلال درمانی جواب نمی‌دهد و نتیجه‌ای به دست نمی‌دهد و سودی ندارد. عبادت و ریاضت بدون حلال درمانی همانند ریختن آب در باک خودرو به‌جای بنزین است. کسی که حلال درمانی ندارد رسوب پیدا می‌کند. اصلاح مال یعنی بررسی طریق به دست آوردن مال که آیا شرعی است یا خیر؟ آیا مال خمس و حق امام یا زکات و حق ضعیفان و فقیران در مال وی وجود دارد یا نه؟ وجود مال حرام در زندگی همانند انفجار بمبی در آن خانه است و انسان را به نابودی می‌کشاند و زن و فرزند را فاسد می‌سازد. بسیاری از گرفتاری‌های امروز مردم به خاطر لقمه‌های آلوده است. گرفتاری‌های مالی یا به سبب این است که پول از طریقی شرعی به دست نیامده یا در صورتی که طریق کسب آن شرعی است در جای خود هزینه نمی‌شود یا تنها انباشته و ذخیره می‌شود و در جایی هزینه نمی‌شود. امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: خداوند بندگان را به چیزی نمی‌آزماید که بر آنان از هزینه‌کردن پول شدیدتر و سخت‌تر باشد: «حدّثنا محمّد بن علی ماجیلویه رضی اللّه عنه قال: حدّثنی عمّی محمّد ابن أبی القاسم، عن أحمد بن أبی عبد اللّه البرقی، عن محمّد بن علی الکوفی، عن محمّد ابن سنان، عن عمربن عبد العزیز، عن جمیل بن درّاج، عن أبی عبد اللّه علیه‌السلام قال: ما بلا اللّه العباد به شیء أشدّ علیهم من إخراج الدرهم» (الخصال، ص 8) خداوند برای بندگان امتحانی بالاتر از این قرار نداده که آنان پول را به‌درستی و در جای خود و به اندازه هزینه کنند و نه امساک داشته باشند و نه اسراف، و درآمدزایی آنان نیز درست و حلال باشد.

فاطمیه

برخورد با اهل سیاست

پرسش: روش دینی انبیای الهی و معصومین علیهم السلام در برخورد با اهل سیاست چگونه بوده است؟

پاسخ: انبیاى الهى و امامان بحق علیهم ‏السلام هرگز سیاست را اصل نمى‏ دانستند؛ بلکه عقاید خود را مایه‏ ى بقاى خود مى‏ دیدند و در صورت خطر، خود را فداى عقیده‏ ى خود مى ‏ساختند. پیشوایان دین علیهم ‏السلام هیچ گاه دین را تابع سیاست نمى ‏ساختند و همیشه سیاست را عامل اجراى عقیده مى‏ دانستند؛ هرچند کشته شوند و یا برکنار گردند که در هر صورت، اصل را عقیده مى ‏دانستند؛ برخلاف دنیاداران و سیاست‏ مداران که دل در گروى بقا دارند و جز به بقاى خود یا گروه خود نمى ‏اندیشند و در صورت لزوم هرگونه تغییر، تأویل و توجیهى را در روش، منش فکرى و عملى خود وارد مى‏ سازند تا در قدرت باقى بمانند. دین آنان سیاستى است که دارند و بر مدار همان به حرکت خود، در هر نوعى از حرکت، ادامه مى ‏دهند. اینان نمى ‏توانند به اصل، دین و مسلکى جز سیاست بقاى خود اعتقاد داشته باشند؛ هرچند به ظاهر، خود را مذهبى و مسلکى بدانند.

علل خشونت

۵۴

پرسش: علل و ریشه های خشونت رایج کنونی در دنیا چیست؟

پاسخ: هم اینک چندهزار سال خشونت پادشاهان، در وجود آدمیان پرس و انباشته شده و آن‏ ها را نیازمند جراحى روان و درمان اعصاب نموده است و طول درمان آن چندین سال طول مى‏ کشد. آدمى گاه براى صد تومان کرایه که معلوم نیست حق راننده نباشد، تندى مى‏ کند و اعصاب او را با قساوت تمام، سوهان مى ‏کشد. فریاد زدن، عربده کشیدن و نداشتن متانت در سخن گفتن از شعبه ‏هاى خشونت است. امروزه فیلم ‏ها هرچه خشونت افزون ‏ترى داشته باشد عامه ‏پسندتر مى ‏گردد و فیلم‏ هایى که در آن هفت ‏تیرکشى مى ‏شود و چندین خودرو آتش مى ‏گیرد زمان درازترى بر روى پرده‏ ى سینما مى‏ ماند. فیلم‏ ها مروج خشونت شده است و سادیسمِ سینما سکس و خشونت را به هم آمیخته است تا افراد را در طول چند دهه، روانى سازد و زمینه را براى «جنگ جهانى سوم» که جنگ اقتصادى و جنگ بر اساس فقر و ندارى است شعله‏ ور سازد. کشورهاى پیشرفته در آینده چنان به مشکلات اقتصادى گرفتار مى ‏آیند که نمى‏ توانند بدون جنگ و غارت منابع دیگر کشورها به رفع مشکلات اقتصادى خود همت بگمارند. امروزه هم استعمار و استکبار خشونت را با ساخت فیلم‏ هاى سفارشى و بازی های رایانه ای کشورگشایی و لشگرکشی به ذهن و روح جوامع تزریق مى ‏کند و مى‏ خواهند بشر را چنان وحشى کنند تا براى تهاجمى گسترده آماده شوند. تهاجمى که جنگ جهانى سوم آن را شعله ‏ور مى ‏نماید. آنان در موزیک ویدیوها و فیلم های کوتاه در چند ثانیه ده‏ ها تصویر را به سرعت از دید بیننده مى ‏گذرانند و با نشان دادن هزار چهره در چند دقیقه، فرد را خیالاتى مى ‏نمایند و در این میان، پیام خود را ناخواسته به او منتقل مى ‏کنند. کارى که شبیه هیپنوتیزم است. شکنجه‏ گران سازمان ‏هاى جاسوسى و اطلاعاتى نیز براى گرفتن اقرار از اسیر خود دست به چنین ترفندهایى مى‏ زنند. به هر صورت، دنیاى امروز مهمان خشونتى برنامه ‏ریزى شده و هدفمند است. رفتارهاى خشونت ‏آمیز در جوامع بر آمده از خوى خشنى است که شاهان در چند هزار سال گذشته بر ملت ‏ها و امت‏ ها وارد آوردند و تصفیه و اصلاح آن به یکى دو قرن برنامه‏ ریزى علمى نیازمند است.