یا امام رضا...
عمریست....
که گوشه نشین محبتم
این گوشه را
به وسعت دنیــــــــا
نمیدهم....!!!
.
السلام علیک یا شمس الشموس انیس النفوس
.
آنچه بوده و آنچه هست على علیه السلام است. آنچه مىآید و آنچه مىماند على علیه السلام است. ما از دنیا تنها دل به همین معنا بستهایم. تنها کسى که به دنیا نیامد و از دنیا هم نرفت على علیه السلام بود. على علیه السلام در خانهى پروردگار خویش؛ کعبه، نزول اجلال داشت و در آن تولد یافت و در محراب مسجد کوفه که محراب خویش و خانهى پروردگار است به شهادت رسید و به سوى پروردگار خود عروج نمود. امیرمؤمنان علیه السلام به دنیا نیامد که از دنیا برود و در نطفهى او دنیا ریخته نشد و طعم دنیا در کامش ننشست و این وصف، تنها مخصوص آن حضرت است. امیرمؤمنان علیه السلام به تمام صفات، از جانب خدا آمد و به سوى خدا، بدون وصف دنیا رفت. کسى نتوانست بر دنیا چیره و بر آن سوار شود مگر خداوند و رسول اکرم صلى الله علیه و آله. اما حضرت امیرمؤمنان علیه السلام دنیا را به تمام قامت حقیقت ترک نمود؛ زیرا آن حضرت علیه السلام نفس رسول اکرم صلى الله علیه و آله و ظهور رحمت خاص و رسول خدا صلى الله علیه و آله نفس حضرت امیرمؤمنان علیه السلام و ظهور رحمت عام بر تمامى عالمیان است که دنیا نیز به رحمت نیازمند است و تمامى دنیا حتى شقىترین کافران در ید رحمت آن حضرت صلى الله علیه و آله است.
حضرت امیرمؤمنان علیه السلام ظهور رحمت خاص است و از این روست که آن حضرت باب ایمان است و ایمان از اسلام است و روندگان آن کمتر و مسیر آن سختتر و بر شدن بر آن بالا رفتن از برترین و بلندترین قله است که سیر و تماشاى آن با وحدت شخصى حقیقت حضرت حق تعالى ممکن خواهد بود.[1]
- آیا این نگاه به شب قدر، باعث دلسردی افرادی که خود را عاصی می دانند و دل به شب های قدر خوش کرده اند نمی شود؟
اینطور نیست که فقط گناه کاران به فکر شب قدر باشند، بلکه اولیاء خدا بیشتر به دنبال این شب هستند و گاهی افرادی که بسیار گناه می کنند نسبت به این شب غافل اند. تنها یک دسته به فکر شب قدرند و مومنین، متدینین، صلحا و اولیا به فکر درک این شب اند. عموم مردم در این شب ها به فکر گناه می افتد ولی مؤمنان بیشتر این را قدر می شناسند. مؤمن هرچه ایمانش قوی تر است معرفت بیشتری نسبت به خداوند دارد و به طور طبیعی درخواست مغفرت بیشتری دارد. پس شب قدر مساوی گناهکاران نیست و گرنه اولیاء هم شب قدر استغفار دارند و معرفتشان این را ایجاب می کند که ذکر بیشتری داشته باشند.
- باوری وجود دارد که انسان در طول سال هر چه انجام داد در شب قدر می تواند جبران کند. آیا این باور صحیح است؟
جواب این پرسش در معنایی است که از شب قدر کردیم. ما گفتیم قدر یعنی " قدر انسان در این شب ها" و این بستگی به کردار و اعمال انسان در طول سال دارد؛ یعنی اینچنین نیست که انسان در طول سال غافل باشد و بعد یک شب یا دو شب را قدر بداند و بگوید من شب قدر را درک کردم. درک شب قدر نسبی است و مثل امتحانات میان ترم است. شما در طول سال به مدرسه رفته اید و چندین امتحان داده اید و حالا یک امتحان پایان ترم هم دارید؛ حالا می خواهید این نمرات را در کنار هم قرار دهید و معدل بگیرید، در این صورت کسی که در طول سال غافل باشد نمی تواند قدر این شب را درک کند. در واقع قدر این شب ها را کسی می داند که در طول سال قدر شب ها و روزها و خودش را بداند و وقتی این قدرشناسی را داشت خداوند متعال به او عنایت می کند و آگاهی و رؤیت و معرفت او را زیاد می کند. پس این باور که شب قدر برای مثال نوزدهم ماه مبارک است و تلاش کنیم تا آن را درک کنیم عرفی و غیر علمی است.
خداوند چیزهایی را در عناوینی پنهان کرده است، برای مثال، انسان نمی داند آدم های خوب چه کسانی هستند، از این رو باید به همه احترام کند. یا برای نمونه، مؤمنی نمی داند اسم اعظم الهی کدام است و می گوید نکند این اسم یا آن اسم باشد، یا اینکه نمی داند شب قدر چه زمانی است و از همین رو می گوید نکند امشب باشد یا فلان شب. عدم آگاهی به زمان مرگ نیز همین گونه است. این امر موجب می شود ما به همه چیز اهتمام داشته باشیم. مؤمن اگر می دانست چه زمانی می میرد، نیم ساعت قبل از آن استغفار می کرد اما وقتی خداوند می فرماید " مَا تَدْرِی نَفْسٌ مَّاذَا تَکْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ" آدمی به هر لحظه از عمر خویش اهتمام دارد.
پس این مجهول بودن، علت می شود تا آدمی به همه چیز اهمیت بدهد. عدم آگاهی به شب قدر نیز سبب می شود که نسبیت شب ها را داشته باشیم.
فضیلت شب قدر را بیشتر از هزار ماه می داند؛ یعنی ارزش آن بی نهایت است.
و مهم تر از این مطلب، مورد خاص شب قدر، یعنی "مجهول بودن زمان" آن است. ما نمی دانیم که این شب چه زمانی است. آیا در ماه مبارک است یا در ماهی غیر از رمضان است. اگر در رمضان است کدام شب رمضان است؟ بزرگان و اعاظم از سابق دسته ای از شب ها را مورد اهمیت قرار می دادند که در هر صورت این شب را درک کرده باشند و این رسمی هم که الان در مومنین هست که سه شب را احیا می گیرند ادامه همان روند است.