نزول اجلال علی (ع)درخانه کعبه
آنچه بوده و آنچه هست على علیه السلام است. آنچه مىآید و آنچه مىماند على علیه السلام است. ما از دنیا تنها دل به همین معنا بستهایم. تنها کسى که به دنیا نیامد و از دنیا هم نرفت على علیه السلام بود. على علیه السلام در خانهى پروردگار خویش؛ کعبه، نزول اجلال داشت و در آن تولد یافت و در محراب مسجد کوفه که محراب خویش و خانهى پروردگار است به شهادت رسید و به سوى پروردگار خود عروج نمود. امیرمؤمنان علیه السلام به دنیا نیامد که از دنیا برود و در نطفهى او دنیا ریخته نشد و طعم دنیا در کامش ننشست و این وصف، تنها مخصوص آن حضرت است. امیرمؤمنان علیه السلام به تمام صفات، از جانب خدا آمد و به سوى خدا، بدون وصف دنیا رفت. کسى نتوانست بر دنیا چیره و بر آن سوار شود مگر خداوند و رسول اکرم صلى الله علیه و آله. اما حضرت امیرمؤمنان علیه السلام دنیا را به تمام قامت حقیقت ترک نمود؛ زیرا آن حضرت علیه السلام نفس رسول اکرم صلى الله علیه و آله و ظهور رحمت خاص و رسول خدا صلى الله علیه و آله نفس حضرت امیرمؤمنان علیه السلام و ظهور رحمت عام بر تمامى عالمیان است که دنیا نیز به رحمت نیازمند است و تمامى دنیا حتى شقىترین کافران در ید رحمت آن حضرت صلى الله علیه و آله است.
حضرت امیرمؤمنان علیه السلام ظهور رحمت خاص است و از این روست که آن حضرت باب ایمان است و ایمان از اسلام است و روندگان آن کمتر و مسیر آن سختتر و بر شدن بر آن بالا رفتن از برترین و بلندترین قله است که سیر و تماشاى آن با وحدت شخصى حقیقت حضرت حق تعالى ممکن خواهد بود.[1]
