محمد(ص)رسول مهربانی

السلام علیک یا رسول الله اللهم صل علی محمدوآل محمدوعجل فرجهم اَللّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ ، وَآخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِکَ

یا محمد؛

جهان را به یمن قدوم تو آفریده‌اند و تو را رحمة للعالمین نام نهادند، اما هستند کسانی که از درک این رحمت عاجزند.

یا محمد؛

تو همان پیامبری هستی که اگر کسی را قادر به هدایت نمی‌دید، اندوهگین می‌شد.
تو همان پیامبری هستی که از گمراهى مردم رنج مى‌برد و به ایمان آوردنشان عشق می‌ورزید.
تو همان پیامبری هستی که فریاد تشنگی تشنه کامان هدایت را با گوش جان می‌شنود و از اینکه در کنار چشمه زلال وحی نشسته‌اند و از آن نمی‌نوشند، ناراحت است و اشک می‌ریزد.

یا محمد؛‌

هنوز هم سربازان شیطان در مقابل دین یگانه اسلام که رسول و پیام‌آورش هستی، می‌ایستند.
هنوز هم کج اندیشان و مغرضانی هستند که کرامت و بزرگی خدای تو را، ‌دین تو را و تو را بر نمی‌تابند.
آری؛ هنوز هم جهان، شاهد و ناظر قصه‌های تلخ و تأسف آور است.
اهانت به ادیان الهی، رسمی ناشایست است که هر از گاهی از گوشه و کنار جهان و در لفاف آزادی بیان، دیده می‌شود. اهانت به مقدسات ادیان الهی و به خصوص غرض ورزی‌های بی‌شمار علیه دین مبین اسلام، ریشه در کم خردی، حسد ورزی و عدم درک درست از اسلام است. دشمنان اسلام چه کوته فکرند که گمان می‌کنند این رفتارهای نابخردانه، ذره‌ای به اسلام خدشه وارد می‌کند.

مسلمانان به پا خیزید که زمان حمایت از پیامبر رحمت است...

خدا

دوبعدی بودن سوره حمد2

سوره‏ى حمد و تمامى آیات آن دو بُعدى است: بُعد نخست سوره‏ى حمد چنین است: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ. الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» که پیش از این گفتیم سیر نزول را بیان مى‏دارد و وصف حمد است و کرانه‏ى دوم آن چنین است: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ. اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ. صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ»که سیر صعود است و براى همین است که «مثانى» و دوگانه است نه سه‏ گانه و بیش‏تر و در تفسیر این آیات شریفه، نباید این کرانه را بریده بریده ساخت. آیات کرانه‏ى نخست، تمامى وصف است و در آیات کرانه‏ى دوم، وصفى وجود ندارد. بُعد نخست، تمام حقى و بُعد دوم، خلقى است. کرانه‏ى نخست ازلى و ابدى است و تمام اسماى اولى و رئیسى خداوند آمده و از ازل تا قیامت را ـ هرچه باشد ـ براى خداوند ثابت مى ‏داند.

کرانه‏ى دوم آن سیر صعود است و براى همین است که در آن از حرکت، راه میانه و کمک گرفتن از خداوند براى بر شدن سخن به میان مى‏ آید و «مثانى» بودن به طور کامل بر آن هماهنگ است و نمى ‏شود «مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» را استقلال داد و آن را یک بُعد شمرد؛ هرچند مى ‏شود آن را معادشناسى دانست، ولى این نزول، امرى حقى است و نه خلقى، زیرا این امور خلقى است که صعود مى‏ یابد و امر حقى به تمامى نزولى است و براى همین است که در این میانه نیازى به آوردن رسالت نیست؛ زیرا خداوند براى کار خود به کسى نیازمند نیست و امر معاد در پى مبدء مى‏آید و نه در پایان آن و تنها با این توضیح است که مى‏شود سوره‏ى حمد را «مثانى» دانست. همین ترتیب در «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» نیز وجود دارد که تفسیر آن را در جلد دوم آوردیم.

دوبعدی بودن سوره حمد1

دو بعدى بودن سوره‏ى حمد

سوره مبارکه‏ى حمد «تنزیل» «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» است و براى

همین است که هم سیر نزول و هم سیر صعود در آن با چینشى خاص آمده و داراى دو کرانه است.

در کریمه‏ى: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم»، فراز: «بِسْمِ اللَّهِ» از حقیقت و ذات خداوند مى ‏فرماید و «الرَّحْمَن» آن سیر نزول و «الرَّحِیم» سیر صعود است. سوره‏ى حمد نیز که تنزیل آن است از «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ. الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» سیر نزول را بیان مى ‏دارد و ادامه‏ى آن: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ. اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ. صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ»بیان‏گر سیر صعود است و این گونه است که این سوره همانند «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» تمام کلام است و با آن نیاز به سوره‏ اى دیگر نیست و سوره ‏هاى دیگر تفصیل آن دانسته مى ‏شود؛ یعنى دیگر سوره ‏هاى قرآن کریم به تمامى تنزیل سوره‏ى حمد است. البته درست است سوره‏ى حمد با اختصارى که دارد تمامى قرآن کریم است، ولى در میان سوره ‏هاى قرآن کریم این سوره‏ى بقره است که ایجاز حمد را به تفصیل مى‏ آورد و تفاوت این دو سوره به ایجاز و تفصیل است.

السلام علیک یا صاحب الزمان(عج)

درحال وضو

مثانی2

«مثانى» از «ثنى» به معناى دوگانگى (قابلیت تنوع‏ پذیرى و انعطاف) به همراه توجه و ارتباط کامل است به گونه ‏اى که ترتیب و ترتب در آن لحاظ مى‏ شود. براى تقریب ذهن مى ‏توان طرف خواب فرش را مثال آورد که هر یک در کنار دیگرى و در هم مى ‏نشیند و هر یکى دیگرى را باز مى‏ کند. از این گفته نباید به روش تفسیرى «یفسّر بعضها البعض» گریز زد، زیرا این انعطاف و توجه بر هم نشستن است و تفسیر آیه به خود آیه را تثبیت مى‏ کند. هر آیه‏ اى بیان‏گر خود هست و ریتم یا خوابى دارد که بر هم مى‏ نشیند و با به دست آوردن آن، مى‏ توان به تفسیر آیه راه برد. اولیاى الهى بر آیات الهى که تأمل دارند سمت خواب آیه را به دست مى‏ آورند و مثانىِ آیه و چینش آن را کشف مى ‏کنند. مثانى هر آیه در نُت واژگان آن موجود است و از نت‏هاى هر آیه مى‏توان آن را به دست آورد بدون آن که به لغت‏ شناسى نیاز داشته باشد. با توجه به آن چه گفته شد «مثانى» به معناى «جُفت» یا دوباره نیست. مثانى هیأت به هم پیوسته‏ى آیات است که به گونه ‏ى طبیعى، فطرى و ریاضى در کنار هم نشسته و چیدمان گرفته است و چیدمان آن نیز با توجه به نظم پدیده‏ هاى هستى و هماهنگ با آن است؛ زیرا این کتاب از حقایق و ربوبیات و هستى و تمامى پدیده‏ هاى آن مى ‏گوید و آن را بازتاب مى‏ دهد. 

مثانی

جمعه 26 دی 1393 :: نویسنده : یاریگر حق

مثانى

یکى از نام‏هاى مشهور سوره‏ى حمد «سبع المثانى» یا «مثانى» است. این سوره با محتواى عامى که دارد وسیع ‏ترین مفاهیم دینى در آن آمده است؛ به گونه‏ اى که آیات هفت‏گانه ‏ى آن تمامى قرآن کریم را در خود دارد؛ قرآنى که شناسنامه ‏ى هستى است. این سوره چون تمامى قرآن کریم را در خود دارد به آن «قرآن مثانى» گفته مى ‏شود. قرآن کریم مى ‏فرماید:

«وَلَقَدْ آَتَیْنَاکَ سَبْعا مِنَ الْمَثَانِی وَالْقُرْآَنَ الْعَظِیمَ»⁽¹⁾

و به حقیقت تو را هفت تنوع پذیر و قرآن انبوه دادیم.

این آیه وصف «سَبْعا مِنَ الْمَثَانِی» را به قرینه‏ ى «وَالْقُرْآَنَ الْعَظِیمَ» به صورت ذاتى، نفسى و داخلى مى‏ آورد نه به این خاطر که در سوره‏ى حمد دو بار خوانده مى‏ شود. کسى که مثانى خواندن این سوره را به دلیل آن مى ‏داند که در قرائت نماز، دو مرتبه مى‏ آید، حقیقت این سوره را ندانسته و این وصف را که وصفى ذاتى براى این سوره است، عرضى فرض کرده است. چنین کسى ارزش این سوره و موقعیت آن را ندانسته است که آن را چنین بى ‏محابا تنزل مى ‏دهد و احتمال ذهنى خود را بدون

---

1. حجر / 87.

توجه به ویژگى‏ هاى این سوره و به صرف مورد استعمال و کاربرد بر این وصف بار مى‏کند. اهمیت و عظمت این سوره ذاتى است و اوصافى که براى آن آمده اوصاف خود این سوره است و نه وصف به حال متعلق و اوصافى خارجى و غیرى. لازم این ادعا آن است که گفته شود سوره‏ى حمد چون در نماز مى ‏آید مثانى است وگرنه چنان‏چه در نماز نیاید مثانى نیست.

از سویى، قرآن کریم خود را «مثانى» معرفى مى‏ کند در حالى که تمامى قرآن کریم در نماز نمى ‏آید؛ چنان‏که مى ‏فرماید:

«اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابا مُتَشَابِها مَثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ»⁽¹⁾.

خداوند نیک‏ نهادترین پدیده را که کتابى گونه گون تنوع ‏پذیر است فرستاده است. کسانى که دلهره‏ ى بزرگى پروردگارشان را دارند پوستشان از آن جمع و سخت مى ‏شود، سپس پوستشان و دلشان به یاد خدا نرم مى‏گردد. آن رهنمود خداست که هر که را آفریند به سبب آن راه مى ‏نماید و هر که را خدا گمراه کند، او را رهنمودى نیست.

«مثانى» هم وصف قرآن کریم است و هم وصف سوره‏ى حمد و هم آیه‏ى شریفه‏ى: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» به آن توصیف مى‏ گردد؛ زیرا

---

1. زمر / 23.

تمامى قرآن کریم و نیز تمامى سوره‏ى حمد در «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» آن آمده است.

پنجره عشق

سوره حمد3

سوره‏ى حمد تنها به پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله اختصاص و ویژگى دارد؛ زیرا مقام خاتمیت منحصر در ایشان است و آن حضرت واجد مقام جمعى هستند و هر جا مُظهِر است آن حضرت مظهَر است. آن حضرت صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله مظهر تمامیّت ظهور مى ‏باشند و براى همین است که سوره‏ى فاتحه به ایشاناختصاص داده شده و چنین سوره‏ اى تنها در قرآن کریم است.

سوره‏ى حمد هم مقام «مُظهِرى» دارد و هم مقام «مَظهرى». مقام مُظهرى آن آیات: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ. الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» است و مقام مَظهرى آن آیات: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ. اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ. صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ» است.

تمامى مُظهر و تمامى مَظهر و تمامى جلال و تمامى جمال در این سوره است و براى همین است که این سوره مخصوص مقام جمعى و ختمى صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله است. مقام حقیقت ختمى ولوى و نبوى غیر از لحاظ ظهور ناسوتى پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله است. و ظهور ناسوتى اخص از حقیقت ایشان است. ایشان هم صاحب اسم اعظم هستند و هم خود اسم اعظم و تجلى اعظم و اعظم پدیده ‏ها مى ‏باشند که مى ‏توانند سوره‏ى حمد را دریافت دارند. اسم اعظم در تمامى فرازهاى سوره‏ى حمد به صورت غیر تألیفى و غیر ترکیبى وجود دارد و مهم این است که کسى بتواند آن را ترکیب و تألیف کند.