محبوبان2

کسى که سالک محبّى است باید به عارف محبوبى مراجعه نماید تا بتواند سلوکى کوتاه و سریع داشته باشد وگرنه پیروى محب از محب در اشک و آهى خلاصه مى‏ شود. سالک محب با مستى و عشقى که از عارف محبوبى مى ‏گیرد مسیر خود را کوتاه مى ‏نماید و به حرکت خویش سرعت مى ‏دهد. پیروى محب از محب، مستى و بى ‏هوشى نمى ‏آورد و چندان راه ‏انداز نیست. این محبوبان هستند که مى ‏توانند سِمَت هدایت و مربى‏ گرى محبان را داشته باشند. بر این اساس، اولین اصلى که سالک محبى باید در پى تحقق آن باشد این است که چراغ به دست در جست‏وجوى محبوبان باشد و با یافت یکى از آنان، وجود گرانقدر و نادر وى را عزیز بدارد و صحبت او را مغتنم شمرد و به خدمت او درآید تا روزى که صبح دولتش بدمد. سلوک‏هاى محبى به ویژه اگر آلوده به سلایق فردى و شخصى و انواع جهالت‏ها باشد راه به جایى نمى‏ برد و تنها تضییع عمر و آسیب‏هاى جدى روحى به فرد و خانواده را در پى دارد.

اولیاى محبوبى عاشق تمامى افراد جامعه و دستگیر آن‏ها هستند. همان افرادى که با قساوت تمام، یا تیغ بر حنجر آنان مى‏ گذارند و یا طناب دار به گردن آنان مى ‏آویزند و یا آنان را بى ‏دار، ترور مى ‏کنند. «البلاء للولاء» این جهت را نیز در بر دارد. آنان به همه عشق دارند اما همین افرادى که گرماى کانون عشق دل محبوبان را با نهاد خود حس مى ‏کنند ایشان را غرقه‏ى آزارها و اذیت ‏هاى خود مى ‏سازند.

باید مواظب بود که مبادا اولیایى از محبوبان در کنار ما باشد و ما به دست خود او را آزار دهیم و وى را دوره نماییم براى خنده و دست بیندازیم براى مضحکه و لودگى کنیم براى مسخره و بدتر از آن حقد و کینه‏ى وى به دل بگیریم از سر عناد، و با او دشمنى کنیم به خاطر تضاد، در حالى که او همواره محبت مى ‏نماید و با دیده‏ى عشق مى ‏نگرد و با مهر سخن مى‏ گوید و با عطوفت توجه و التفات دارد. سالک محب باید بسیاراهل توجه باشد. اگر محبى در مقام تعلیم و تربیت شاگرد برآید تا چیزى به او آموزش دهد و تربیتى در او ایجاد کند وى را لقمه لقمه مى‏کند. وانگهى تربیت وى آزمون و تجربه‏اى است که خطا هم دارد. تربیتى که نتیجه‏ى آن نیز احتمالى است و شاید بشود یا نشود. آنان بسیار مى‏شود که شاگرد را به جاى انبساط، به قبض و انقباض مى‏کشانند. این در حالى است که استادان محبوبى همواره در پى آن هستند تا شاگرد خود را از قبض درآورند و به بسط و انبساط کشانند.