دل من، ای دل من!
چهرهٔ کودکیام میخواهم!
تا ببویم خود را
و ببوسم روحی از عشق و صفا!
جسد کودکیام را بردند!
و من بیخویشم!
دل من تنگتر از هر روز است!
چون غروبِ جمعه
همدمی نیست مرا
راز دل با که بگویم؟
به کنار چه کسی، ساده شوم؟
به کنار چه کسی، ساده و آرام شوم؟
غربتم زخم زند بر جگر تنهایی!
گاهی قلبم، بیتپش میماند
میمیرم،
دل من در مردن، غوغایی است
عاشقِ بیعاری است
عشق حق را دارد
با عشقم، سوز و سازی دارد
به شعف،
به طرب!
من ندای عشقم!
زیر شمشیر غمش، سجدهکنان خواهم رفت!
بزم خون خواهم ساخت!
در شبی یلدایی
که سپید است
روح آدینهٔ آن سرمایی است
...
خدا را سپاس
صلوات؛ ذکر خداوند و فرشتگان
اللهم صل علی محمد و آله: خداوندا، بر محمد و آلش درود و رحمت فرست.
در بزرگی و جایگاه ذکر صلوات، همین بس که حق تعالی میفرماید: «إِنَّ اللّهَ وَ مَلائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبّی یا أَیهَاالَّذینَ آمَنوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّموا تَسْلیما؛( احزاب/56.) بهطور قطع خدا و فرشتگان او بر پیامبر« صلیاللهعلیهوآله » درود و رحمت میفرستند. ای گروه مؤمنان، شما نیز بر او صلوات و درود بفرستید و سلام دهید؛ سلامی که در خور شأن و بزرگی مقام او باشد.»
در این آیه، حق تعالی ذکر صلوات را به عنوان ذکر خود و فرشتگان معرفی کرده است و مؤمنان را نیز به این امر دعوت مینماید. در رابطه با معنای صلوات خدا و فرشتگان و مؤمنان در آیهٔ شریفه تنها به تحلیل روایتی از امام صادق« علیهالسلام » میپردازیم.
عن ابن أبی حمزه عن أبیه قال: سألت أبا عبدالله« علیهالسلام » عن قول الله عزوجل: «ان الله و ملائکتة یصلون علی النبی یا ایها الذین آمنوا صلوا علیه و سلموا تسلیما» فقال:«الصلاة من الله عّزوجّل رحمة، و من الملائکة تزکیة و من الناس دعاء و اما قوله عزوجل: «و سلموا تسلیما»؛ یعنی التسلیم له فیما ورد عنه».( عبد علی بن جمعه العروسی الحویزی، تفسیر نور الثقلین، ج4، قم، موسسهٔ اسماعیلیان، چاپ چهارم، 1412ق، ص303)
ـ راوی میگوید: از امام صادق« علیهالسلام » سؤال کردم که منظور از سخن خداوند در قرآن که میفرماید: «ان الله و ملائکته...» چیست؟ حضرت فرمودند: صلوات خدا بر پیامبر همان رحمت اوست و از سوی فرشتگان تزکیه است و از جانب مؤمنان دعای «اللهم صل علی محمد و آل محمد» است و معنای «و سلموا تسلیما» تسلیم بودن و پایبندی در برابر فرمانهایی است که از ناحیهٔ آن حضرت در شرع مقدس اسلام وارد شده است.
«إِنَّ اللّهَ وَ مَلائِکتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبّی یا أَیهَاالَّذینَ آمَنوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّموا تَسْلیما؛(احزاب/56.)
صلوات خدا بر پیامبر« صلیاللهعلیهوآله » و آل او همان ظهور و تجلی وجودی و ایجادی حضرت حق به فیض رحمانی در ظرف تعین و مجلای أتّم خویش؛ یعنی حضرت ختمی مرتبت« صلیاللهعلیهوآله » و اهلبیت« علیهمالسلام » است که نتیجهٔ آن، ارتقای مراتب قربی و ظهوری آن بزرگواران است؛ پس هر اندازه تجلیات رحمانی حق تعالی در این ظرف ـ که ظرف تعین تام ظهوری حضرت حق است ـ شکوفا شود، آثار این تجلیات به طور سعی و انبساطی از این تعین به دیگر مراتب تعینات سرایت و انعکاس تمامتر مییابد و سبب قرب و وصول هرچه بیشتر آنها میشود؛ بر این پایه آثار و برکات صلوات خدا بر پیامبر« صلیاللهعلیهوآله » و آل او نه تنها متوجه آن حضرات است، بلکه به تبع آنان متوجه همهٔ موجودات؛ بویژه مؤمنان و فرستندگان صلوات است.