سیرسرخ (ابراز عشق حق تعالى1)

ابراز عشق حق تعالى

کاشانى در عبارت: و«لاطِّلاعه على أحوال الکلِّ قال: «فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ»⁽¹⁾»، بخشى از آیه‏ى شریفه را مى‏ آورد؛ در حالى که این آیه در تمامى قرآن کریم نظیر ندارد و باید تمامى آن را آورد تا عشق خداوند به بندگان به نیکى دانسته شود و معناى آن مثله و بریده نشود. قرآن کریم مى ‏فرماید: «وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ».

خداوند خود را در این آیه «قَرِیب» و نزدیک معنا مى ‏کند و هر خواهانى را پاسخ مى ‏گوید. خواهانى که پیش از آن که خود بشنود خداوند صداى وى را شنیده است؛ همان‏طور که نوزاد وقتى گریه مى ‏کند، پیش از

---

1. بقره / 186.

آن که پدر متوجه شود، مادر صداى وى را مى‏شنود. خدا چنان در عشق بندگان غرق است که به آنان کرنش مى‏ کند و میل خود را ابراز مى ‏کند و مى‏ فرماید مرا بخوانید. مى ‏گویند براى همسر خود به زبان آورید که او را دوست دارید. خداوند به بنده این عشق ‏ورزى را آموزش مى‏ دهد، بلکه از او مى ‏خواهد که به او بگوید وى را دوست دارد و از او خواسته‏ اى دارد.