سیر سرخ(دلسوختگان و دلباختگان6)

آنانچون پشتوانه‏ى حکومتى داشته و مورد حمایت دولت‏هاى وقت بوده ‏اند توانسته‏ اند عرفان خود را در میان مسلمانان رواج دهند و عارفان شیعى را به محاق کشانند؛ به ‏گونه ‏اى که عارفان شیعى حتى در میان شیعیان به حاشیه رانده شده و ناشناخته مانده‏ اند. البته عارفان شیعى از ناحیه‏ ى ظاهرگرایان چیره نیز در تنگنا بوده و جمودگرایان سخت ‏ظاهر همواره به آزار و اذیت و ایجاد محدودیت براى عارفان شیعى پرداخته و آن را از سیاست‏هاى اولى خود قرار داده ‏اند و عرفان شیعى از ناحیه‏ى آنان نیز همواره در محاق بوده است تا آن که حضرت امام خمینى رحمه‏ الله با انقلاب ضد سلطنتى و کبیر خود نام آن را زنده ساخت و جانى دوباره به آن داد، اما با این حال، عرفانى که ایشان از آن گفته همان عرفان وارداتى محبى است و از آموزه‏ هاى آن تأثیر پذیرفته است؛ با این که ایشان خود از عارفان محبوبى فعلى است و این بدان معناست که ایشان در عرفان خود استادى نداشته و شاگردى ایشان نزد آیت ‏اللّه‏ شاه ‏آبادى رحمه‏ الله که خود از عارفان محبى است تأثیرى بر عرفان ایشان نداشته است.

عارفان محب نزد توده‏ ها بسیار مشهور و نام ‏آور مى ‏گردند. در واقع این عارفان عوام بوده ‏اند که براى جامعه جلوه مى‏ کرده ‏اند. بسیارى از گفته ‏هاى عرفانى این گروه داراى نقد جدى است و معرفتى عوامانه را ارایه مى‏ دهد. در عرفان محبى چنین نیست که یک شبه درهاى معرفت براى کسى گشوده شود و عارفان محبوبى نیز تعلیم دیده در ازل هستند نه در شبى از شب‏هاى ناسوتى. عرفان دانشى بسیار دقیق‏ تر و باریک‏تر از دانش ‏هاى پیشرفته ‏ى امروز است و نباید گزاره ‏هاى معرفتى آن را هُرهرى باور گرفت و سَرسرى خواند و پذیرفت.