سیر سرخ(دلسوختگان و دلباختگان1)

دلسوختگان و دلباختگان

آنان که آهنگ وصول حق تعالى دارند یا دلباخته، نظرباز و محب هستند و یا دل‏سوخته، جان‏گداز و محبوبى که رقص‏کنان سر زیر شمشیرش مى ‏آورند تا سیر سرخ خود را رقم زنند. یکى مى ‏شنود و مى‏ رود تا نگاه کند و دیگرى تمام دیده است و بى پا و سر و دیده مى‏شود. یکى در سوز است و دیگرى در ساز. یکى همه‏ى قامت حق را به یک آن و در یک جذبه دیده و با تمامى آن آشنا شده و از محبوبان و مجذوبان گردیده است. کسانى که او را مى ‏یابند و مى ‏سوزانند و از اشراق بار سفر سرخ خویش مى ‏بندند، مناجات آنان چنین است: «الهی حقّقنی بحقائقأهل القرب واسْلُک بی مسلکَ أهل الجَذب»⁽¹⁾؛ پروردگارا، مرا به حقایقى که مقربان درگاهت را بدان واصل فرمودى، متحقق ساز و سِیرم را در طریق اهل جذبه (که طریق محبوبان و مجذوبان درگاه است) قرار ده.

آن دیگرى که از محبان است باید به پاى حق مسیرى دراز را به ریاضت بپیماید تا شاید توفیق وجدان و شهود این سیر و وصول به حق را پیدا کند. وصولى که بى‏خبرانه در آن است. کسى که خودباخته مى‏شود تا شاید حق را بیابد. البته هستند گروهى که نام فلسفیان و عارفان نظرى دارند؛ اگر تنها بر دانسته ‏ها بسنده کنند و به عمل نگرایند. گروهى که تنها با خرد خود توصیف کلى حق را مى‏خواهند بدون آن که یافته‏اى داشته باشند. آنان ممکن است خوب بگویند، اما تجربه‏ اى از دیدن ندارند. از دوردست‏ها دودى برخاسته مى ‏بینند، ولى آتش و حرارت آن را حس نمى‏ کنند.