عرفان
چهارشنبه, ۲۵ شهریور ۱۳۹۴، ۰۵:۱۶ ب.ظ
عرفان با صفا و زیبایی همراه است نه با سیاهی و تنگ‌نظری. کسی که عرفان را به فقر و فلاکت معنا می‌کند نتیجه آن می‌شود که جوامع مسلمین چنان عقب مانده می‌شوند که اسیر چند کشور غربی می‌گردند و روزی نیست که هتک حرمت نشوند و کیست که بر این مصایب مسلمین فریاد بلند کند و در برابر، کاری عملیاتی سامان دهد. انسان خلیفهٔ حق و ظهور او در تمامی عوالم هستی است و تمامی صفات حق را در باطن خود دارد.
البته باید توجه داشت فقر برای برخی به صورت موهبتی و با پذیرش ثانوی آنان به ایشان اعطا می‌شود. از فقر موهبتی در جای خود سخن خواهیم گفت.
