بی وفایی

قصه مهر و وفا

بی‌وفایی اهل دنیا

کن کلام نغز و پرمغزم به گوش

تا شوی خود از حریفان خموش

با تو می‌گویم سخن‌ها، بیش و کم

تا که بگریزی ز هر اندوه و غم

گویمت رازی ز اسرار نهان

گوش کن ای آرزومند جوان

با تو می‌گویم هم از هنگامه‌ها

پند گیر از نام‌ها و نامه‌ها

من ز انکار وفا دارم سخن

با شما ای آشنایان، مرد و زن

قصه مهر و وفا شد بی‌اساس

هر که می‌بینی به هرجا ناسپاس

کو وفا؟ کو مهر؟ کو عشق ای پسر؟!

جز به اهل حق که بی‌مکرند و شر

اولیای حق مثال‌اند از وفا

بوده جان پاکشان دور از دغا

بر وفای اهل دل دارم یقین

شور آن‌ها را تو در چهره ببین

خاک پای اهل دل دارم به چشم

از دلم رفته ریا و ظلم و خشم

من گرفتارم به مهر اهل دل

دل گریزان گشته از این آب و گِل

جان فدای تار گیسوی وفا

بوده دل در چشم دلجوی وفا

ای دل مجروح، تو نالان شدی

رفتی از رونق، چه بس حیران شدی!

جان فدای همّت اهل وفا

دل اسیر یک نگاه آشنا

هرچه می‌پرسم، نمی‌یابم خبر

هرچه می‌جویم، نمی‌بینم اثر

جان فدای آن‌چه نادیده گمان

من فدای آن که رفته از جهان

در فراقش از دو چشم اشکم روان

از دو چشمم خون ببارد بهر آن

http://mahbubi-nekunam.epage.ir/