انس با خدا1

راه اُنس، عشق و دوستی با خدای تعالی چیست؟

پاسخ: انسان دارای دو جهت است : جهت خلقی و جهت حقی. انسان با جهت حقی خود چنان به حق تعالی قرب می یابد که خداوند در دل او می نشیند. اما جهت خلقی آلوده به هوس ها و آرزوهای نفسانی و خودخواهانه است . انسان خدایی دارد که سراسر وجود او را فرا گرفته است، نه بی‌اوست و نه با او همراه است، نه دور است و نه نزدیکی به حق را احساس می‌کند، او را نمی‌بیند و او نیز لحظه‌ای از نظر دور نمی‌گردد، نه خود می‌تازد و نه چیزی جز تاختهٔ خود در کار می‌بیند، نه انفهام است، نه اتخاذ، نه وحدت است و نه کثرت و نه خالی از تمامی این‌ها می تواند باشد و از تمامی این امور به جهت حقی تعبیر می شود. آدمی در همهٔ این‌ها نقش خود را می بیند و نقاش را مشاهده می‌کند. حقیقت نقاش نیز از نقش ظاهر می گردد و حقیقت نقش، ظهوری از نقاش است.