ازکتاب آزادی دربند3

باید مردم را از جهت قدرت و توان سنجید و به همان اندازه از آنان پیروى خواست و نه بیش‏تر. اگر مردم مشکلى دارند، باید آنان را با سنجش توانمندى‏ ها یارى نمود و چنان‏چه مشکلى ندارند، آنان را رها نمود و اشکال‏ هاى بى ‏پایه و اساس به آن‏ها نگرفت.

در برخى از مدارس علمى گفته مى‏شود واقف این مدرسه نماز شب را با وقف بر طلاب واجب نموده است. در چنین مدرسه‏ اى فساد بسیارى پدید مى ‏آید؛ زیرا پیامبر اکرم صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله هم نماز شب را براى مردم واجب ننموده؛ پس این واقف از شریعت پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله فراتر رفته است! به یقین در این مدرسه انسان‏هاى متعادلى رشد نمى ‏کنند. اگر در کشورى تراشیدن ریش پى‏گرد قانونى داشته باشد و گروه‏هاى تحقیق و تفحص به خانه ‏ها رفته و از درون خانه‏ ها به پرسش و بررسى‏ هاى نابه ‏جا از مردم بپردازند، نتیجه‏ى آن چیزى جز دین گریزى و بیزارى مردم نمى ‏باشد. مردم هر استان و ایرانیان ـ به ‏طور عام ـ براى خود شیوه‏ ها و آیین ‏هایى دارند که باید رعایت شود و قبل از رعایت، باید این آیین‏ها شناسایى شود. باید بدانیم مردم ایران هم خدا را مى‏ خواهند و هم خرما را؛ هم دین مى‏خواهند و هم تفریح و هر دو گروه؛ یعنى هم دین مداران و هم عافیت طلبان در ایران وجود دارند و در کنار یک‏دیگر با دوستى و برادرى زندگى مى‏کنند اما هر یک آیین خویش را پاس مى‏ دارند.

سران کشورى باید بدانند مردم ایران از هر دو گروه یاد شده هستند و هر دو گروه یاد شده نیز در مصدر قدرت قرار گرفته‏اند. اگر هر گروه از دیگر ایرانیان جدا شوند، به همه‏ى گروه‏ها ضربه وارد مى‏شود. مسؤولى که جداگانه و بدون مشورت با دیگر گروه‏ها عمل مى‏کند؛ خواه از حزب راست باشد یا از جناح چپ، در حقیقت به کشور خود زیان مى‏رساند و اگر با ضربه زدن به گروه دیگرى گروه خود را حمایت کند هم به گروه خود زیان رسانده است و هم به گروه‏هاى دیگر. متأسفانه برخى از سردمدارانى که خود جزیى از این گروه‏ها شده‏ اند، این نکته‏ى مهم را نمى ‏دانند.