فدای لب تو

فداى لب تو

در دستگاه سگاه و گوشه‏ى پروانه مناسب است

وزن عروضى: فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فَعَلُن

ــ U ــ ــ U U ــ ــ U U ــ ــ U U ــ

بحر: رمل مثمن مخبون محذوف

متن غزل:

جان من ذره و آن ذره فداى لب توست	هستى هر دو جهان کم ز صفاى لب توست
روز گرمى تو به شام دل من، دلبر ناز	به من این آتش دل خود ز دماى لب توست
دلبر ناز من اى لطف همه ملک وجود	باخبر باش که هستى به هواى لب توست
چهره‏ى هستى ما بوده همه غرق ظهور	خدمت هر دو جهان حق اداى لب توست
باخبر بوده دلم از قدم ذره به دل	دلبرا جان نکو غرق نواى لب توست

(48)

---

شرح غزل:

دلِ غوغایى محبوبان با همه‏ى ماجراهایى بس شگرف و بزرگ که دارد، ذره‏اى ناچیز و کم‏ترینِ کم‏تران است که خود را فدایى لب‏هاى پر حرارت دوست و صفاى صافى او مى‏خواهد:

جان من ذره و آن ذره فداى لب توست

هستى هر دو جهان، کم ز صفاى لب توست

لبى که بوسه‏اى از آن، آتش زدن بر خرمن هستىِ خود است:

روز گرمىْ، تو به شام دل من، دلبر ناز!

به من این آتش دل، خود ز دماى لب توست

لبى که حق لطف آن، با «خدمت به خلق و مهربانى با مردم» ادا مى‏شود. تنها اولیاى الهى هستند که به عشق، خدمتگزار تمامى پدیده‏ها مى‏گردند:

چهره‏ى هستى ما بوده همه غرق ظهور

خدمت هر دو جهان، حق اداى لب توست

اولیایى که جز سخن دوست، آهنگى سر نمى‏دهند و نوایى نمى‏شنوند:

باخبر بوده دلم از قدم ذره به دل

دلبرا، جان نکو غرق نواى لب توست