نماز،پرواز
نماز؛ پرواز و بر شدن مؤمن
در روایت است: «الصلاة معراج المؤمن». نماز مقدار و میزان پرواز مؤمن را به او مى دهد، نه این که نماز سکوى پرواز باشد، بلکه نماز خود پرواز است. اگر کسى در نماز به دنبال گمشده ى خود مى گردد یا دنبال طمعى بود، در همان مقدار محدودى که مى اندیشد پرواز مى کند؛ همان طور که پرندگان هر کدام محدوده ى پروازى خاصى دارند. برخى در اوج و عده اى پایین تر پرواز مى کنند. انسان در نماز به انواع گوناگون پرواز مى کند و اوج هاى گوناگونى مى یابد. چگونه مى توان اوج ها را تغییر داد و برد پروازى را بیش تر نمود؟ باید دید نمازگزار در نماز در سطح زمین پرواز مى کند یا در اوج آسمان. اگر کسى در نماز خود پى کتاب و درس است یا اگر زنى دنبال آشپزى است یا اگر خیاط دنبال نخ و سوزن است یا اگر بنّا به ماله و تیشه ى خود مى اندیشد، محدوده ى پروازى آنان همین مقدار است و چنان چه کسى در نماز از همه ى این امور فارغ است و دنبال چیزى بالاتر از آن مى گردد، یا وى تنها از امور آسمانى سخن مى گوید و معنایى از وراى سخنان خود نمى داند تا آن را دنبال کند و محدوده ى بالاتر را نمى شناسد و تصویرى از آن ندارد، در این صورت از جاهلان طریق است؛ ولى اگر از کسانى است که هم مى داند و هم دانسته هاى او سو سو مى زند، چنان چه آن را دنبال کند به نتیجه مى رسد.
