قصد انشاواخبار
کسى که قصد اخبار دارد، در حقیقت عملى را شکل نبخشیده و تنها حکایت قول دیگرى را ظاهر کرده است. قصدِ فعل دیگرى از سنخ «اطاعت» است و نه از جنس «عبادت». عبادت با قصد انشاست که محقق مىشود.
کسى مى تواند قصد انشا داشته باشد که معناى این ذکر را بداند و آن را بر حقیقت معنایى که خداوند قصد کرده و به تعبیر علما بر «ما انزل اللّه» بیاورد. کسى که اهل یقین باشد و معنایى را که مى آورد با یقین کامل قصد کند. کسى که بداند کاف «إِیَّاک» را چگونه به خطاب آورد و به تشخص و شخصیت مخاطب وصول داشته باشد.
کسى که عمل را با قصد انشا مى آورد باید بر تمامى حکمت، اشراف و وصول داشته باشد و جز خیر از او صادر نشود و جز به عشق کار نکند.
کسى که چنین توانى ندارد و عبادت را به قصد انشا مى آورد و در آن در مى ماند از اسلام به کفر و از طهارت به نجاست تبدیل مى گیرد. این گونه است که باید احتیاط کرد و چنین نباشد که با خواندن کتابى، هوس تقلید از اولیاى الهى را داشت و باید اندازهى خود را دانست. فرد ناتوان و ضعیف باید عبادت خود را به زبان اولیاى چهارده معصوم علیهمالسلام و به نقل از
آنان آورد؛ هرچند عبادتى که به قصد اخبار باشد فاقد حکمت و صرف نقل است.
