ورودگاه انس با قران کریم

بسمله‏ى

سوره‏ى حمد

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ»

آغازگر والا؛ خداى تمام کمال، همیشه فراخ رحمت ‏ورز ویژه مهرپرداز.

ورودگاه انس با قرآن کریم

«بِسْم» عنوانى براى هستى و تمامى پدیده‏ هاى آن است. هم خداوند و هم پدیده ‏هاى آن هر یک داراى اسم است؛ با این تفاوت که اسم حق تبارک و تعالى وجودى و اسم پدیده‏ هاى او ظهورى است.

«بِسْم» عنوانى حاکى است که از «اللَّه» حکایت‏ گرى دارد و «اللَّه» معنون آن است و «بِسْم» ظهور «اللَّه» است و این گونه است که «بِسْم» خود مثانى است و منعطف و متوجه به «اللَّه» است. در جلد پیش این تفسیر گفتیم اسم از «سُمو» به معناى رفعت و بلندى است.

«الرَّحْمنِ الرَّحیم» تمامى پدیده‏ هاى هستى اعم از جمالى و جلالى و بهشتى و جحیمى را در خود غرق کرده است. رحمن وصف عام رحمت است و رحیم سعادت کبراست و تا لقاى الهى سعه دارد. این گونه است که «الرَّحْمنِ الرَّحیم» خود «مثانى» «اللَّه» است.

چیزى نیست که در «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» نباشد و «در خانه اگر کس است یک حرف بس است». با وجود «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» نیازى به ادامه ‏ى سوره‏ى حمد و قرآن کریم نیست و سوره‏ى حمد و قرآن

کریم تفصیل و باز شده‏ى این آیه و مثانى آن دانسته مى‏ شود؛ یعنى نحوه‏ى گونه گون شدن این کریمه را بیان مى ‏دارد.