سوره حمد3

سوره‏ى حمد تنها به پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله اختصاص و ویژگى دارد؛ زیرا مقام خاتمیت منحصر در ایشان است و آن حضرت واجد مقام جمعى هستند و هر جا مُظهِر است آن حضرت مظهَر است. آن حضرت صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله مظهر تمامیّت ظهور مى ‏باشند و براى همین است که سوره‏ى فاتحه به ایشاناختصاص داده شده و چنین سوره‏ اى تنها در قرآن کریم است.

سوره‏ى حمد هم مقام «مُظهِرى» دارد و هم مقام «مَظهرى». مقام مُظهرى آن آیات: «الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ. الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. مالِکِ یَوْمِ الدِّینِ» است و مقام مَظهرى آن آیات: «إِیَّاکَ نَعْبُدُ وَإِیَّاکَ نَسْتَعِینُ. اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ. صِرَاطَ الَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَلاَ الضَّالِّینَ» است.

تمامى مُظهر و تمامى مَظهر و تمامى جلال و تمامى جمال در این سوره است و براى همین است که این سوره مخصوص مقام جمعى و ختمى صلى‏ الله ‏علیه ‏و‏آله است. مقام حقیقت ختمى ولوى و نبوى غیر از لحاظ ظهور ناسوتى پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله است. و ظهور ناسوتى اخص از حقیقت ایشان است. ایشان هم صاحب اسم اعظم هستند و هم خود اسم اعظم و تجلى اعظم و اعظم پدیده ‏ها مى ‏باشند که مى ‏توانند سوره‏ى حمد را دریافت دارند. اسم اعظم در تمامى فرازهاى سوره‏ى حمد به صورت غیر تألیفى و غیر ترکیبى وجود دارد و مهم این است که کسى بتواند آن را ترکیب و تألیف کند.