فرهنگ محبت وعشق انبیاد الهی

فرهنگ محبت و عشق انبیاى الهى

فرهنگ انبیاى الهى فرهنگ «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» است که جز عشق و محبت نمى‏باشد و این پیروان کژاندیش بوده‏ اند که براى حفظ منافع و موقعیت اجتماعى و سیاسى خویش فرهنگ خشونت را مشى خود قرار داده ‏اند؛ چنان‏چه ستمگرى ‏هاى خلفاى جور بنى ‏امیه و بنى ‏عباس از سیاه ‏ترین صفحات تاریخ بشرى است. خلفایى که گاه لباس سیاه عزاى مصایب امام حسین علیه‏السلام به تن مى‏کردند و به اسم دین بر مردم ظلم روا مى‏داشتند. اسلام نه دین زور است و نه دین استکبار و استبداد. اسلام داراى خشونت نیست و فرهنگ آن جز متانت، مکرمت، کمال، محبت و عشق نمى‏باشد؛ همان‏طور که شعار آن تمام مرحمتى است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم». پیامبر اکرم نیز برانگیخته نشده است جز براى اتمام مکارم و بلندى ‏هاى اخلاق. اگر امروزه برخى مسلمانان خشن هستند، خشونت آنان از اسلام و دینى که دارند نیست، بلکه این خشونت از سلاطین و خلفاى جور که متولى امر دین شدند در نهاد آنان نهادینه شده است. براى اثبات این موضوع تنها کافى است مواردى که خداوند از مهر، رحمت، درود، محبت و رضاى خود سخن به میان آورده است را با

موارد غضب، لعن و اکراه مقایسه کنیم. تنها محاسبه ‏اى کوتاه کافى است که دانسته شود دین اسلام دین خشونت نیست، بلکه آیین محبت و رحمت است. اگر کسى به دین اسلام نسبت خشونت دهد بزرگ‏ترین ظلم را به اسلام روا داشته و نادان‏ترین فرد به مبانى قرآن کریم است که در این رابطه سخن مى‏گوید. این اسلام است که دین مهربانى و عطوفت است، نه مسیحیت تحریف شده. بررسى آمارى واژه ‏هاى مرتبط با این موضوع در قرآن کریم و نیز در دیگر کتاب‏ها به‏ ویژه در انجیل تحریف شده، اثبات‏گر ادعاى حاضر است.