مکالمه حضرت سلیمان وبلقیس

قَالَ نَکِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنْظُرْ أَتَهْتَدِی أَمْ تَکُونُ مِنَ الَّذِینَ لاَ یَهْتَدُونَ. فَلَمَّا جَاءَتْ قِیلَ أَهَکَذَا عَرْشُکِ قَالَتْ کَأَنَّهُ هُوَ»؛ سلیمان براى ارزیابى و سنجش درایت بلقیس، دستور مى ‏دهد تخت او را بیاورند و تغییراتى در آن ایجاد کنند تا به ‏راحتى شناخته نشود. با آمدن بلقیس، به او مى‏ گوید: «أَهَکَذَا عَرْشُکِ» و نمى ‏گوید: «أهذا عرشک» و آن را مشابه تخت بلقیس معرفى مى‏ کند و با چنین مغالطه ‏اى مى ‏خواهد او را به اشتباه اندازد و وى را از دریافت این که این همان تخت اوست دور سازد، ولى بلقیس 

چنان درایت و فهمى دارد که مى‏ گوید: «کَأَنَّهُ هُوَ»؛ گویى همان تخت من است و این امر زیرکى تمام این زن را مى ‏رساند. البته وى به سلیمان چیز دیگرى مى‏ گوید و آن این که من از پیش، آن را دانستم: «وَأُوتِینَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهَا». آیا بلقیس از همان زمانى که آصف تخت وى را حرکت داده، آن را دانسته است و منبعى از غیب داشته یا در میانه راه به او گزارش داده‏ اند؟ این امر را مى ‏توان با بررسى آیات به دست آورد که ان‏شاء اللّه‏ از آن در تفسیر

سوره‏ى نمل سخن خواهیم گفت.