آثار ذکر2

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» آیه و ذکر شفا از بیمارى‏هاى ظاهرى؛ هرچند صعب العلاج و نیز اسقام باطنى است که هم فرد بیمار مى‏تواند آن را بگوید و هم مؤمنى که با این آیه انس دارد، آن را به قصد شفاى بیمارى بگوید.

اگر کسى اراده ‏اى ضعیف دارد و در برابر گناه و عصیان زود دست به طغیان بر مى ‏دارد یا در نفس خود مشکلى دارد و به طور کلى هر ضعفى که دامنگیر آدمى شود با مداومت بر این ذکر، سینه‏ى ذکرپرداز شرح مى‏گیرد و بر قدرت وى مى‏ افزاید و همتش را مضاعف و طاقت و کم صبرى و ضعف و وسوسه و وسواس او را چاره مى ‏سازد.

اگر کسى مشکلى دارد که هرچه براى آن چاره مى‏ نماید راه به جایى نمى‏ برد، مى‏تواند به آسمان رو کند و دست خود را بالا برد و سه مرتبه «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» بگوید، در این صورت، امید است مشکل وى حل شود، بدون این که نیازى به خواندن دعایى با آن باشد.

اگر کسى مظلوم واقع شده است و ظالمى همواره به او ظلم و تعدى مى ‏نماید و توان دفع او را ندارد یا مى ‏خواهد نزد ظالمى رود که مى ‏داند

حقوق وى را نادیده مى ‏گیرد و با تصمیمى که مى ‏گیرد به او ستم روا مى‏ دارد، وقتى چشم به چهره ‏ى او مى ‏اندازد چنان‏چه به قصد دفع شرّ وى یک مرتبه «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» بگوید از او در امان مى‏ ماند و براى دفع ظالم و خذلان دشمن و بدخواه مؤثر است و دشمنى و عداوت را بر مى‏دارد. هم‏چنین براى جلب نظر و رأى دیگرى مى‏ تواند با نظر به چهره‏ى او و سه بار خواندن این آیه‏ى شریفه، رأى او را به نفع خود برگرداند. البته اگر وى در این میان کوتاهى کرده و مقصر باشد یا قصد سوئى داشته باشد، گفتن این ذکر به ضرر او تمام مى‏ شود. به طور کلى، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» را باید ذکر قوت، قدرت و استقامت دانست.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» ذکر مطلق است و مى‏توان آن را در تمامى ساعات شبانه‏ روز گفت و بهتر است لحظه به لحظه بر آن تکرار و مداومت داشت. گفتن آن به هنگام خواب، انسان را از شیطان حفظ مى ‏نماید و کسى که خواب احلام یا خواب ‏هاى بد مى ‏بیند، باید پیش از خواب، آن را ذکر خود قرار دهد. البته چنین کسى مشکلى در روز خود دارد که خواب شبانه‏ى وى ناآرام است و باید کارهاى بد روزانه‏ى خود را اصلاح کند.

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» ذکر استجابت دعوت و دم خیر است و صاحب آن هرچه بگوید همان مى‏شود، براى نمونه اگر به کسى بگوید ان‏شاء اللّه‏ شما سلامت مى‏یابید همان مى‏شود. کسى که بر آن مداومت دارد موکّل این ذکر را مى‏یابد و با جارى شدن آن بر زبان و به صرف تلفظ، هر آنچه را که صاحب این ذکر مى‏گوید به انجام مى‏رسانند؛ به ‏گونه ‏اى کهاو اگر بگوید امروز هوا بارانى مى‏شود، در آن روز باران خواهد آمد و اگر به دیگرى بگوید شما به حمد الهى آدم خوبى هستید، وى نیکوکردار مى‏شود. استجابت دعوت همانند چشم زخم است و همان‏طور که چشم تا مى‏بیند کسى را هدف قرار مى‏دهد، تلفظ آیه‏ى «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» براى کسى که استجابت دعوت دارد چنین خاصیتى دارد که هرچه او بگوید همان مى‏شود بدون این که لازم باشد آن را در قالب دعا بیاورد و صرف بر زبان آوردن آن، هم دعا و هم استجابت است.