گنجهای عرش3

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» برترین گنج از گنج‏هاى عرش الهى است. گنجى که خداوند آن را پنهان نکرده و بر بندگان خود منت گذاشته و آن را عیان کرده و در اختیار مسلمین گزارده است و مى‏ فرماید اگر مى‏ توانید استفاده کنید. البته گنج آشکارى است که پنهان شده است و آشکارا پنهان ‏تر از پنهان است. در برزخ مقاماتى است که آن‏ها را با این آیه‏ى شریفه مى‏توان فتح کرد. با این آیه مى‏توان به علوم لدنى دست یافت. مى‏توان شب‏هایى در تاریکى نشست و مدتى این ذکر را گفت تا آن که به زیارت یکى از اولیاى الهى نایل آمد. چهره ‏اى الهى که به تناسب استعداد خود، مى ‏توان همه علمى از او آموختن و پس از آن، فرد به سکوت توصیه مى‏ شود. سکوتى که با نادیده گرفتن آن، مردودى مى ‏آورد و او را به «کَلاَّ إِذَا دُکَّتِ الاْءَرْضُ دَکّا دَکّا»⁽¹⁾ مى‏ کشاند. حضرات چهارده معصوم علیهم‏السلام همه چیز را به‏ راحتى بیان کرده ‏اند، اما کیست که از آن استفاده برد. در برزخ

---

1. فجر / 21.

است که حسرت، تمامى دل‏ها را فرا مى ‏گیرد: «فتبقى فی قلوبکم الحسرة»⁽¹⁾؛ چرا که از قرآن کریم و از چنین گنج‏هایى که رایگان در اختیار داشته‏ اند استفاده نکرده ‏اند و نتوانسته‏ اند به صورت کارشناسى از مأثورات و به ‏ویژه دعاها بهره برند. از غفلت‏هایى که انسان را فرا گرفته است باید به خداوند متعال پناه برد. باید با قرآن کریم و تک تک آیات آن انس گرفت و با قرآن کریم نشست و برخاست و خواب و بیدارى داشت. باید متن قرآن کریم را باز نمود و به آن نگاه کرد و نگاه کرد و بارها نگاه کرد. نخست سوره‏ى حمد و بسم اللّه‏ را باید نگاه کرد بدون آن که خواند و اندک اندک به آن نزدیک شد و بعد اگر کسى توانست آن را بخواند. در ابتدا براى مدتى فقط باید به این آیه یا سوره و نیز به دیگر آیات قرآن کریم نگاه کرد. بعد از مدتى است که مى‏ توان قرآن کریم را خواند و سپس آن را در ذهن نهادینه ساخت و به قرائت آن لهجه داد و سپس آن را به دل راه داد، آن گاه است که مى ‏بیند سوره‏ى حمد و نیز بسم اللّه‏ آن، چه وادى پر غوغایى است.