گنجهای عرش2

د: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» سوره‏ ى حمد برترین بسم اللّه‏ و گروه ضربت خداوند متعال به شمار مى ‏رود؛ به گونه ‏اى که اگر حتى بر مرده خوانده شود، آن را زنده مى ‏کند، اما این تنها خاصیت بسم اللّه‏ سوره‏ى حمد است، نه سوره‏ هاى دیگر.

ه : اهمیت «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» را حضرت سلیمان دریافته است؛ هم‏چنان که این روایت مى ‏فرماید: ولم یشرک معه فیها أحدا من أنبیائه، ما خلا سلیمان علیه‏السلام ، فإنّه أعطاه منها «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم»، ألا تراه یحکی عن بلقیس حین قالت: «إِنِّی أُلْقِیَ إِلَیَّ کِتَابٌ کَرِیمٌ. إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمَانَ. وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم»⁽¹⁾.

 

---

1. نمل / 29 ـ 30.

حضرت سلیمان داراى انگشترى بوده است که بر نگین آن حک شده بود: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم». وى با این ذکر و آن انگشترى توانست جن و انس را به خدمت بگیرد. قالى سلیمان نیز با این انگشتر بوده که چون باد حرکت مى ‏کرده است و هر کس جز سلیمان روى آن قالى مى‏ نشست مى ‏افتاد. انگشترى که مخصوص سلیمان بود و براى دیگران خاصیتى نداشت؛ چرا که مهم یافت باطن و حقیقت «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» است.

و: در پایان روایت، مهم‏ترین شرط استفاده و کاربرد «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» را داشتن ولایت اهل بیت علیهم‏السلام مى‏داند. کسى مى‏تواند از این آیه‏ى شریفه و از این مفتاح مفاتیح ربوبى بهره برد که استاد معصوم داشته باشد و راه را در مکتب عصمت بیابد. این روایت مى‏ فرماید:

«ألا فمن قرءها معتقدا لموالاة محمّد وآله الطیّبین، منقادا لأمرهما، مؤمنا بظاهرهما وباطنهما، أعطاه اللّه‏ عزّ وجلّ بکلّ حرف منها حسنةً، کلّ واحدة منها أفضل له من الدنیا بما فیها من أصناف أموالها وخیراتها.»

ولایت‏مدار باورمند به ظاهر و باطن و صاحب انقیاد در محضر اهل بیت علیهم‏السلام که براى سلوک و سیر راه خود استاد و راهنماى معصوم دارد و به دست مولا امیرمؤمنان علیه‏السلام به فتح مفتاح مفاتیح نایل مى‏آید کاربرد آیه را از این خاندان مى‏ گیرد و مى ‏تواند آن را به کار برد و چنین کسى است که

ارزش این ذکر الهى را مى‏ یابد و با کاربرد آن به نیکى ‏هایى دست مى ‏یابد که ارزش هر مورد آن از تمامى دنیا و نیکویى ‏هایى که در آن است برتر مى‏ باشد.

شیعه با هدایت اهل بیت علیهم‏السلام ، «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم» را ارزان به دست آورده و براى آنان غنیمت است که تا زمان نگذشته و عمر از دست نرفته است باید از آن استفاده کرد؛ وگرنه جز حسرت چیزى نمى ‏ماند.