ماجرای عشق7

ظهر عاشورا جمال مبارک ایشان ملکوتى مى‏شود، آن‏قدر زیبا مى‏شود کأنّه حق تعالى را به زمین و به کربلا کشیده است و مى‏فرماید: «یا سیوف خذینی»؛ شمشیرها مرا را در بر بگیرید. این همان دعاى عرفه و عید قربان است! وقتى حضرت مى‏فرماید: «شمشیرها مرا را در بر بگیرید»، خداست که در زمین کربلا قرار مى‏گیرد. این‏جا دیگر جاى ابراهیم و اسماعیل نیست که «وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ»(1) و گوسفندى (حیوانى) فدا شود. در این روز، امام حسین علیه‏السلام تمام عشق را در وجود خویش خالى مى‏کند و حق را به تمام قامت به کربلا مى‏کشاند
1. صافات / 107.
و تمامى دعاى عرفه‏ى حضرت اباعبداللّه‏ علیه‏السلام در کربلا تجسم پیدا مى‏کند.