ماجرای عشق6

بذر قربانى امام حسین علیه ‏السلام با رحلت پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله توسط حق کاشته شد و او صحنه را براى مشاهده‏ى قتل عاشق پاک‏تر از گل خویش، حضرت سالار شهیدان علیه ‏السلام آماده گرداند. این صحنه به اندازه ‏اى دیدنى بود که حضرت زینب علیه االسلام آن را با «ما رأیت إلاّ جمیلا»(1) براى تاریخ ثبت نمود. جمیل بودن این صحنه‏ى خونین، در همان است که دست حق از پس پرده بیرون آمد و همه آن را مشاهده کردند؛ نه این که حق بر آن بود تا نقشى زند و مردم به نقش بپردازند و نقاش را از یاد برند. خداوند در ماجراى پر غوغاى کربلا ـ که عشق را تمام ماجرا و نهایت ظهور بود ـ هر آن‏چه را از دنیا مى ‏گرفت و هر که را از ناسوت جدا مى‏ کرد، براى خود بر مى ‏گزید و او را در آغوش خود جاى مى‏ داد و این داستان پرسوز و گداز چه شیرین است؛ هرچند که حق چنان کهنه ‏کار است که نمى‏ گذارد دست او حتى در این صحنه‏ى سراسر عشق، شور و حماسه نمایان و آفتابى شود. 

ازکتاب تفسیر هدی آیت الله نکونام