دردمندی

دردمندی

شخصیت و ساختار حیث ظهوری آدمی متاثر از نحوه زندگی در ناسوت به‌ویژه زندگی خانوادگی و محیط اجتماعی است. از شرایط موثر بر آن زندگی در عافیت، رفاه، اسراف و تجمل‌گرایی یا در شرایط سخت و با فقر و تهیدستی است که نوع اندیشه و میزان پایداری و توان استقامت را متفاوت می‌سازد.

محدودیت‌های زندگی و فقر مادی در صورت بقای سلامت، به فرد توانمندی می‌بخشد. صدای آب زیباست؛ اگر بتواند صخره‌ها را در نوردد. زندگی در شرایط سخت استقامت فرد را افزونی می‌بخشد و آن را برتر از پایداری افراد عادی می‌سازد. خداوند اگر بخواهد به کسی حیله زند شرایط زندگی مرفه را به او می‌دهد و وی را عافیت‌طلب می‌سازد. سلوک معنوی که مردان مرد و پولادین می‌خواهد، شرط نخستین آن فقر است. اقتدار سلوک در توان فقر و فنا و ریزش جهت خلقی به تمامی است. محرومیت‌های صوری، نعمت‌های باطنی را با خود دارد اگر بتوان با آن مواجهه‌ای سالم داشت. هرچه این محرومیت‌ها دامنه‌ای گسترده‌تر و فقر شدیدتر باشد، گویی خاک جهلت خلقی که چشم‌ها را پر کرده است پاک می‌شود و زمینه برای رویت جهت قربی و حقی و حرکت در مسیر قرب الهی هموارتر می‌شود.

کسی که خوی عافیت‌طلبی دارد از یا به شناخت وظیفه نمی‌رسد و یا از تکلیف خود غفلت می‌ورزد. برای نمونه، طلبه سرباز امام عصر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) است و این بدان معناست که هرچه ایشان تکلیف کنند وی باید اطاعت کند، برای نمونه اگر وظیفه باشد آفتابه‌های مدرسه فیضیه را آب کند، آن را انجام می‌دهد بدون آن که این کار را تحقیر موقعیت علمی خویش بداند، وگرنه عافیت‌طلبی خودخواهی و حب نفس می‌آورد.

صلوات

سید الساجدین

حضرت حق

حضرت حق بندهٔ خود را دور نمی اندازد و هم چنان که برای بنده ممکن نیست از مملکت حق فرار کند، حق تعالی نیز جایی غیر از مملکت خود ندارد تا گناه کار را به آن تبعید نماید؛ از این رو هر زمان که گناه کار توبهٔ واقعی و بازگشت حقیقی نماید، حضرت حق او را می پذیرد و ناراحتی پیشین را اعمال نمی کند. انسان هایی که خصلت حق را دارند، همین گونه رفتار می کنند. اما افراد ضعیف از این خصلت بهره ای ندارند؛ زیرا کفر و دین، هر دو وقتی در نهایت قدرت و قوت خود باشد، این صفت را بروز می دهد. البته در طرف کفر باید توجه داشت که نیروی کفر با تمامی امکانات و عوالم دنیایی که از آن آگاه است و آن را در اختیار دارد و از هر قدرت و نیرویی برای حفظ خود و نابودی دین استفاده می کند و اگر در جایی ضرر خود را دید، بی درنگ صحنه را ترک می کند و خود را از جبهه ای دیگر برای حمله آماده می سازد و خسته نیز نمی شود. دین تمامی عوالم دنیا و آخرت را همراه آزادی اندیشه برای پیروان خود می خواهد و همواره آغوش خود را برای حتی بدترین کافرانی که در آخر عمر توبه می کند گشاده می دارد و توبهٔ آنان را می پذیرد و اگر مردم به مشکل نیفتند، آن کافر را تحت حمایت خود می گیرد و وضعیت طردگونهٔ خود را از او پاک می کند و آغوش خود را برای استقبال او می گشاید.

توبه

همان گونه که افراد بزرگ و جوان مرد به راحتی بدی های دیگران را فراموش می کنند، حضرت حق نسبت به بندگان گناه کار خود چنین برخوردی دارد و هرقدر بنده اشتباه داشته باشد، چنان چه توبه کند و دوباره به درگاه الهی باز گردد و از حق اطاعت نماید، خداوند توبهٔ او را می پذیرد و پروندهٔ گناه او را از بین می برد و با این فرد رفتاری تازه دارد؛ مثل این که تازه به دنیا آمده و یک درجه نیز رشد نکرده است و باید دوباره از اول مسیر رو به جلو حرکت کند؛ هرچند این اتلاف وقت و گذشت عمر و رفتن جوانی و تازگی از عوارض قهری گناهی است که از آن توبه شده است. 

عاشقانه

 باید باور داشت خدایی در بیرون هست که می توان با او سخن گفت و با او عاشقانه هم کلام شد و بارها و بارها خطاب به او عرض داشت: «إِیاک». کسی که بتواند مشکل توحید خود را حل نماید و آن را به باور خویش برساند و به آن ایمان آورد، در زمینهٔ دیگر معارف مشکلی ندارد. کسی که نماز خود را نه برای تلقین و تسکین نفس می گزارد بلکه در پی آن است خلوتی به دست آورد تا با خداوند به مناجات و راز و نیاز و نجوا بنشیند و او را نه از سر طمع به بهشت و نه از ترس جهنم کرنش کند، بلکه بندگی او وجودی باشد که از عبادت عاشقانه برتر است؛ چنان که مولا امیرمؤمنان علیه السلام می فرماید: «إنّی وجدتک أهلاً للعبادة».

عقل معاش

اعیاد شعبانیه مبارک