مرگ خوش آدینه

یوسف زندان کشیده

زن وعطر ونماز

خدایا

خدایا!

آدم‌های خوب سر راهمون بگذار … .

حس بسیار خوبیست هنگامی که در لحظه‌ هجوم غم یا ناامیدی یا پریشانی؛

بی هوا کسی سر راه آدم سبز بشود…

کلامش؛ نگاهش؛ حتی نوشته‌اش

آرامش و شادی و امید بپاشد به زندگی ات.

فقط از دستِ خودِ خدا برمی‌آمده که آن آدم را،

یا کلام و نگاه و نوشته‌اش را برای آن لحظه‌ خاص‌ سرِ راه زندگی ما بگذارد.

.

شاید یکی از دعاهای روزانه ام این باشد که:

خدایا مارا واسطه ی خوب شدن حال دیگران قرار بده

.

آمین…

چه جای کام و خودکامی، چه باک از نام و بدنامی

 

 

 

چه جای کام و خودکامی، چه باک از نام و بدنامی

 

جناب خواجه:

همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر

نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفل‌ها

حضوری گر همی خواهی از او غایب مشو حافظ

متی ما تلق من تهوی دَع الدّنیا و اَهملها

 

نکو:

چه جای کام و خودکامی، چه باک از نام و بدنامی* * *

که نقش دل ز روی من دهد رونق به محفل‌ها

دم من از نی هستی نوای آفرین دارد* * *

نفیر نای‌ام آدم را به رقص آرد چو بسمل‌ها

بود موجودی‌ام عشق و مرام و مذهبم عشق است* * *

ابد را در ازل دیدم به‌دور از چشم عاقل‌ها

حضور و غیبتم باشد به ذات حق تماشاگر* * *

نکو کی شکوه‌ای دارد، ادر کاسا وناولها

 

کامیابی

حافظ واستاد نکونام

مرا منزل بود امن و دلم شد در طرب هر دم

جناب خواجه:

مرا در منزل جانان، چه امن عیش، چون هر دم

جرس فریاد می‌دارد که بربندید محمل‌ها

به می سجّاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید

که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها

 

نکو:

مرا منزل بود امن و دلم شد در طرب هر دم* * * جرس در راه ما کی رانده ناهنگام محمل‌ها

شبم روز است و دورم از هراس موج و گردابی* * * شد از ما موج این دریا، هم از دل رام ساحل‌ها

رها از دلق و سجاده، زدم با دلبرم باده* * * به‌دور از چشم هر سالک، جدا از جمعِ غافل‌ها

تسلیت

لمس جلوه ها

عرفان محبوبی