ماجرای عشق4

حق تعالى فرصت را به گونه‏ اى فراهم ساخت که گُل‏هاى سرسبد آفرینش در دامان رسول اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله رشد یابند، و حضرت فاطمه‏ى زهرا علیه االسلام ، حضرت
امیرمؤمنان علیه ‏السلام ، حضرت امام حسن علیه‏ السلام ، حضرت محسن علیه ‏السلام و حضرت امام حسین علیه‏ السلام با فرزندان و خویشان ایشان، وقتى به کمال رسیدند، به قربان‏گاه حق بروند و حق نیز پذیراى قربانى آن بزرگواران شد، ولى دست خود را ناپدید و ناشناخته گرداند. دستانى که حسین علیه ‏السلام را در آغوش خود کشید و آن حضرت علیه ‏السلام را با همه‏ى خویشان و یاران به جوار خود برد، براى حق بود و کم‏تر کسى است که بتواند این دست را ببیند؛ در حالى که این دستان به قدرى ملموس بود که چیز دیگرى در هستى کارگر نبود.

ازکتاب تفسیر هدی ج 2

ماجرای عشق 3

زمانى که حق به عشق در ابراهیم نظر کرد و خواست بهترین تعلق خاطر ابراهیم علیه ‏السلام را براى خود بگیرد، بر اسماعیل دست گذاشت و او را انتخاب کرد. وقتى حق به ابراهیم فرمود: «اسماعیل را براى من قربانى نما که بسیار زیبا، برومند و نیکوکردار است و آن را در بهترین زمان به آستان من ذبح نما»، ابراهیم تعلل کرد و دل حق از این عشق آزرد و او را از این قربانى خوش نیامد و از آن منصرف شد و آن را به وقتى دیگر وا گذارد. شاید تأخیر قربانى حق به سبب تردید حضرت ابراهیم علیه‏ السلام در مرتبه‏ى نخست باشد که در ذبح اسماعیل آن‏گونه که شایسته‏ى امر حق بود، سرعت عمل نداشت. ابراهیم به خاطر سختى کار یا شیرین‏تر از عسل نبودن این کار نزد وى، در بریدن سر اسماعیل تعلل کرد و حق نیز قربانى وى را نگرفت، اما صبر نمود. حق بردبارى پیشه ساخت تا آن که حضرت محمّد صلى‏ الله‏ علیه‏ و‏آله پا به عرصه‏ى ناسوت گزارد و راضى شد حسین علیه‏السلام براى حق قربانى شود و خداوند آن قربانى را از پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه ‏و‏آله پذیرفت.

ازکتاب تفسیر هدی ج 2

ماجرای عشق2

در مورد حضرت زهرا علیهاالسلام و حضرت امیرمؤمنان علیه‏السلام گفته مى‏شود خداوند براى آنان مائده‏ى آسمانى به زمین نازل نمود؛ ولى باید گفت پایین کشیدن خوراکى چیزى نیست، این که کسى خدا را که صاحب غذاست پایین و به خاک بکشد، بسیار دشوار است. آن هم با بدنى پاره پاره از انبوه تیرها، نیزه‏ها، شمشیرها و سم ستوران. آیا آدمى مى‏تواند به چنان قدرت فهم و درکى برسدکه دریابد امام حسین علیه‏السلام با حضرت حق چه کرده است؟ بیش‏تر، از این مى‏گویند که حضرت حق با امام حسین علیه‏السلام چه کرده است و کم‏تر به آن سوى ماجراى نینوا نگاه مى‏شود! اگر کسى چنین فهمى داشته باشد و چنین امرى را دریابد، هم‏چون همّام لحظه‏اى در قالب ناسوتى خویش دوام نمى‏آورد و بدن و کالبد وى از هم تلاشى مى‏یابد. راستى حسین علیه‏السلام که بود و با حق چه کرد؟ براى درک نَمى از این دریاى سوز و حزن، بهتر است گریزى به قربانى حضرت ابراهیم بیندازیم.

ازکتاب تفسیر هدی ج 2

زیبایی طبیعت

ماجرای عشق

امام حسین علیه ‏السلام از این کسان بود. خداوند او را به کربلا مبتلا کرد. خیمه ‏هایش را آتش زدند، خودش را ذبح کردند، فرزندانش را آماج تیر و تیغ نمودند، گلوى نازک و لطیف طفلش را به تیر سه شعبه دریدند و هر یک از یارانش را سر بریدند و پاره پاره ساختند و به آن حضرت بى‏ حرمتى ‏ها نمودند؛ ولى بنا بر نقلى که رسیده است، آن حضرت هرچه به ظهر عاشورا نزدیک‏تر مى‏شده، صورتش سفیدتر، نورانى‏ تر و زیباتر مى ‏گردیده است. امام حسین علیه‏السلام در آن روز خدا را پایین (به ناسوت) کشید و خاک ‏نشین نمود؛ زیرا امام حسین علیه‏السلام هرچه از دست مى‏ داده است، باید خدا جاى آن را پر نموده باشد. هیچ کس حتى پیامبر اکرم صلى‏ ا لله‏ علیه‏ و‏آله و حضرت امیرمؤمنان علیه‏السلام چنین توفیقى نیافتند که خداوند را این‏طور به خاک (ناسوت) بکشانند؛ از این رو مى‏گوییم امام حسین علیه‏السلام پیامبر عشق است و در این زمینه حتى پیامبر اکرم صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله و حضرت امیرمؤمنان علیه‏السلام امت او هستند؛ چنان‏که در روایت آمده است: «أنا من حسین».

ازکتاب تفسیر هدی ج 2