عشق به او

حق تعالی کلی نیست و از مفهوم و ماهیت بدور است و شخصیتی است که حقیقت تشخّص و شخص می باشد؛ اگرچه عاری از تعدّد و حد است. کسی را یارای دیدار وی در قیامت نیست و قیامت رشحه ای از جمال و جلال وجودش می باشد. حق تعالی کل کمال و کمال کل است و هر حقیقت و معنایی رشحهٔ ظهور و بروز اوست. قرب او و ظهور عشقش لذتی را ایجاد می‌کند که لذت بندگی و آزادی از هر غیر است و عاشق او فارغ از هر غیری می گردد. آنان که لذت حق را در کام می یابند، به چیزی جز حق کام نمی یابند و ناسوت را با صمت و سکوت، سیر می کنند و براحتی آن را طی می نمایند و چهرهٔ ناسوت، چهره‌ای از آن هزار چهرهٔ پری روست.